Jett Fotografie stelt zich voor

[JettFotografie]

Hoi,

Ik ben Jettie, 29 jaar en woon op de mooie Veluwe, in Ede. In 2012 heb ik een dwarslaesie opgelopen door een val van een paard. Mijn passie voor fotografie heb ik altijd al gehad alleen is dit na mijn ongeluk meer geworden. Als klein meisje altijd in de weer met de camera van mijn ouders en mijn telefoon. Het paardrijden zelf gaat lastiger door lichamelijke klachten, daardoor ben ik gaan beseffen dat foto's heel dierbaar zijn. Om die reden wil ik graag mooie foto's maken. In 2021 ben ik voor mijzelf begonnen als paardenfotograaf. Dit is mijn grote passie, ondanks mijn beperking is mijn liefde voor paarden niet gedoofd. Ook ben ik gek van macrofotografie. Ben nog lang niet klaar met leren en doe regelmatig cursussen.

~ Lach en leef je dromen ~

www.jettfotografie.nl

www.instagram.com/jett_fotografie

www.instagram.com/macro.by.jett

[Stefanie71]

Welkom! net even je site bekeken, mooie foto's!!!

[ko3ntje]

Van harte welkom idd. 

Goed bezig hoor. ?

[Gast Michelle]

Welkom op het forum, en echt mooie foto's!

[marcoH]

Hey Jettie! Welkom hier. 

[afmbeker]

Hoi Jettie, wat een verhaal, maar bijzonder mooi dat je de paardensport en fotografie weet te combineren.

Super mooi foto's op je site.

o ja welkom hier op dit mooie platforum

 

[darka]

Welkom Jettie.

Prachtig onderwerp heb je en schitterende foto's. 

Een goede vriend van me zit ook sinds 2 jaar met een gedeeltelijke dwarsleasie in een rolstoel, hij was proffesioneel fotograaf, heeft wel iets in moeten leveren, maar de passie voor de fotografie verdwijnt nooit. Mooi dat jij ondanks je uitdaging nog lekker met je passies bezig kunt zijn. 

 

Arjen

[PeterKosterHT]

Ook van deze kant welkom!

[PeterKosterHT]

Aanvulling op mijn welkom, realiseer ik me nu pas:
Ik was vorig jaar door een gebroken heup tijdelijk aan een rolstoel gebonden, en vond toen veel dingen lastig, ook als ik wilde fotograferen), had er soms ook wel baat bij (ging een libelle vlak voor mijn neus zitten, als zittend mens ben je kennelijk minder bedreigend dan wanneer je staat).
Ben wel benieuwd naar jouw ervaringen, wat zij de problemen waar je tegenaan loopt (hoe kun je in je rolstoel uit de voeten in het zand van een dressuurbak, om maar een dwarsstraat te noemen), hoe los je ze op, en wat zijn de kansen waar je als valide fotograaf wellicht helemaal niet aan denkt?
Nu ik dit zo op een rijtje zet: zou eigenlijk wel mooi zijn als Zoom hier gewoon een mooie repo aan wijdt.

[Stefanie71]

7 uren geleden, PeterKosterHT zei:

 zou eigenlijk wel mooi zijn als Zoom hier gewoon een mooie repo aan wijdt.

Inderdaad, ik weet dat photofacts en Natuurfotografiemagazine bv al eens interviews gedaan hebben met John Geven (ook dwarslaesie en professioneel fotograaf), ik ken hem toevallig van de evenementen van zijn pa dus telkens als ik die naam langs zie komen ga ik toch even kijken. Ik denk dat er genoeg mensen zijn die baat zouden hebben bij tips en trucs die Jetty (of John) kunnen geven of alleen al gewoon laten zien dat er toch best veel mogelijk is 

[JettFotografie]

12 uren geleden, PeterKosterHT zei:

Aanvulling op mijn welkom, realiseer ik me nu pas:
Ik was vorig jaar door een gebroken heup tijdelijk aan een rolstoel gebonden, en vond toen veel dingen lastig, ook als ik wilde fotograferen), had er soms ook wel baat bij (ging een libelle vlak voor mijn neus zitten, als zittend mens ben je kennelijk minder bedreigend dan wanneer je staat).
Ben wel benieuwd naar jouw ervaringen, wat zij de problemen waar je tegenaan loopt (hoe kun je in je rolstoel uit de voeten in het zand van een dressuurbak, om maar een dwarsstraat te noemen), hoe los je ze op, en wat zijn de kansen waar je als valide fotograaf wellicht helemaal niet aan denkt?
Nu ik dit zo op een rijtje zet: zou eigenlijk wel mooi zijn als Zoom hier gewoon een mooie repo aan wijdt.

Wat ik eigenlijk echt super lastig vind is dat ik veel moeite heb met laag fotograferen. Valide mensen kunnen plat op hun buik gaan liggen, als ik dat ga doen kom ik nooit meer terug in mijn rolstoel. ?

Op ongelijk terrein heb ik een extra wiel die ik voor mijn rolstoel kan zetten waardoor de kleine voorwieltjes omhoog komen en zo kan ik makkelijker door zand, grind en gras. De rijbak van de foto's is gelukkig erg vlak en aangedrukt waardoor ik er zo in kon rijden. Mocht dat niet lukken en ik heb de aanpassing niet mee dan kan ik altijd nog achteruit rijden, dan graven de kleine wieltjes zich niet in. 

Wat mij onderscheid aan een valide fotograaf is dat mijn blik op alles anders is dan iemand die bijvoorbeeld staat. Omdat ik zit zie ik meer wat er onderop gebeurd zeg maar. Als iemand nieuwe schoenen heb ben ik de eerste die dat ziet. 

[PeterKosterHT]

6 uren geleden, JettFotografie zei:

Wat ik eigenlijk echt super lastig vind is dat ik veel moeite heb met laag fotograferen. Valide mensen kunnen plat op hun buik gaan liggen, als ik dat ga doen kom ik nooit meer terug in mijn rolstoel. ?

Zo maar een gedachtenspinsel. Je hebt statieven waarvan je de middenkolom om kunt keren om laag bij de grond te fotograferen. Dan zit jij nog met het probleem dat het schermpje van de camera wel heel ver van je af zit, maar dat zou je op kunnen lossen door je camera met een tablet of laptop te bedienen. Heb je ook nog eens een groter scherm ook om je compositie en belichting op te beoordelen. Of zie ik nu toch nog een paar hindernissen over het hoofd?

[marcoH]

met je telefoon kan ook, bijvoorbeeld met een Canon met de companion app.

Op zich is het standpunt vanuit een rolstoel ook helemaal niet slecht, je leest vaak genoeg ergens "shoot from the hip". En een paard is vanuit een lager standpunt waarschijnlijk ook indrukwekkender.

wat betreft paardenfotografie ben ik fan van het werk van Christa Merk. Die vrouw weet echt paarden op de plaat te krijgen op een manier die mij nog absoluut niet gelukt is. https://www.instagram.com/christa_merk/

 

 

[PeterKosterHT]

Nog een voordeel van de 'rolstoelpositie' (kan natuurlijk ook gewoon ergens op een krukje of een bankje zijn): je bent voor dieren in de natuur veel minder bedreigend dan wanneer je staat (want je oogt minder groot), dus heb je meer kans dat dieren spontaan dichter bij je komen. Bovendien heb je als een dier gewoon ergens zit niet de instinctieve neiging om even een paar stappen vooruit te doen om het dier lekker close in beeld te krijgen, met als voorspelbaar resultaat dat het dier vlucht. Weg foto...